Ontwerpend in gesprek 

met de Copericusstraat

De Coperiscusstraat is een smalle straat in de vooroorlogse ring van de stad Den Haag. Zo zijn er zoveel straten in Den Haag en in Nederland. De straat is versteend, de auto en het parkeren daarvan overheerst. De straat is zo smal dat de vuilniswagen er niet door heen kan. Er is onvoldoende ruimte voor fietsparkeren. Omdat de helft van de straat uit gesplitste woningen bestaat willen benedenburen ook niet alle fietsen van de bovenburen voor de deur accomoderen. De stoep is ten slotte al zo smal.

In het gesprek met het straatcommittee is nagedacht over hoe je het fietsparkeren kan combineren met het vergroenen van de straat. Alle ideeën ten spijt, je zal het gesprek met de autobezitter aan moeten gaan om ruimte te creëeren voor deze ideeën. En als die ene klager dan verhaal gaat halen op het stadsdeelkantoor, wat dan? Want deze ene klager staan, met het bestemmingsplan wapperend, in zijn recht.

De gemeente Den Haag is voorzichtig bezig met de transitie van voorrang geven aan automoniliteit naar een duurzaam mobiliteitssysteem voor de stad. Daarbij wordt het begrip leefstraten als grote inspiratiebron gebruikt. En voeren wij met ons groepje DeBatmobielers de gesprekken met de straten die het roer om willen. De gemeente wil dat bewoners het experiment aangaan en stimuleert om het gewoon uit te proberen. Het dient meer doelen dan vergroenen en verduurzamen. Want de bouw van dit soort objecten in de straat geeft mensen een stimulans om samen na te denken over de toekomst van de parkeerplek, een recht dat niet meer zo vanzelfsprekend meer is.