Kleed zoekt wand

Werken in Badgast is een belevenis. In de verbouwde container, ontworpen en gerealiseerd door Refunc, is een werkruimte met daar bovenop een slaapkamer. 

Het is bijzonder mooi ingericht met allemaal gerecycled materiaal. Het staat midden op het terrein van F.A.S.T. met uitzicht op de havenmonding. Mooier kan haast niet als je werkt aan verhalen van de Noordzee.

'Locals Only'

Jacqueline Heerema, van Satellietgroep Den Haag, vroeg mij deel te nemen aan het programma ‘Locals Only’. Dat betekende twee weken werken aan Verhalen van de Noordzee in relatieve afzondering. En daar had ik behoefte aan. Met als afsluiting een tentoonstelling van de resultaten en workshops met kinderen over hun verhaal van de Noordzee. Samen met architectuurstudente Marieke Faurie van de Université Catholique de Louvain hebben we een werkschema opgezet.

Werken in Badgast

Badgast betekent intuïtief werken. We hebben al vrij snel niet meer naar het werkschema omgekeken. De van te voren bedachte workshops met kinderen liepen totaal anders. Ik ben een rasechte planner. Maar na een week in Badgast ging ik van ingeving naar ingeving werken en dat pakte verrassend uit. Ik ging ook steeds harder werken, gedrevener. En als iemand vroeg naar hoe een ingeving tot stand kwam, dan was het moeilijk dat te achterhalen.

Scheveningen als inspiratiebron

Elke dag dat uitzicht op de haven, de zee; het was genieten. En dan vooral die bedrijvigheid. Schepen die in en uit de haven voeren. Het Nationale surf team dat ’s ochtends en ’s middags in- en uitzeilde onder begeleiding van een oranje speedboot. De surfers op F.A.S.T. die na een dag storm hilarisch heen en weer renden naar de branding. ’s Avonds op het stille strand zaten jongeren te hangen. Die drukte die tegelijk rust uitstraalt. Je levensstijl is basic, de deur van je werkcontainer altijd open (behalve die keer dat het stormde). Nieuwsgierige mensen komen kijken en vragen wat je doet. En wat deden we eigenlijk?

De Noordzee in beeld brengen. Via kaartbeelden, tekeningen, foto’s weergeven wat de Noordzee is en betekent. Zo ben ik gestart. Kindertekeningen analyseren en hun verhaal destilleren maakte al snel duidelijk dat plastic in zee een issue is voor hen. Logisch, want het is actueel.

Gedurende het verblijf op Badgast kwamen er kinderen langs. Ook mijn eigen kinderen hebben er geslapen en langs het strand gestruind. Die verzamelden van alles langs de vloedlijn. Het zijn de verzamelde stukjes glas van Floor die me op het idee brachten een wandkleed te maken. Met daarop de essentie van de kindertekeningen. En kinderen die langs kwamen hebben meegeholpen met het kleed. Het werd groter en er kwamen steeds meer handen helpen met naaien. En er werden gesprekken gevoerd. Via het wandkleed. Over de Noordzee en de toekomst daarvan. Het kleed is nog niet af, nog lang niet zelfs. En daarom zoekt het kleed een wand. Om verder te gaan. Met de verhalen van kinderen over de Noordzee en het gesprek daarover. Het kleed is een middel om in gesprek te blijven. Maar, welke wand biedt zich aan?